Stage, kleding en kakkerlakken

Lieve allemaal,

Hoe is het met jullie? Ik hoop goed natuurlijk. Ik heb zeker gelachen om jullie reacties nav het vorige bericht. Thanks daarvoor en natuurlijk ook voor de andere lieve berichtjes! Ik wil jullie toch even laten weten dat ik heeeel erg mn best ga doen om de eetgewoontes niet mee terug te nemen naar Nederland ;)

Hier gaat het ondertussen goed. Sinds het laatste gesprek heb ik wat interviews gedaan en ze uitgewerkt (dat laatste is echt suf en langdradig werk zeg). Ook heb ik waarschijnlijk al twee opties om ook projecten buiten Dhaka te bezoeken. Hartstikke tof dus. Het leuke van de interviews is vooral dat je de vriendelijkheid achter de mensen in Bangladesh te zien krijgt (die soms lastig te zien is omdat een deel van de mensen alleen geld van je willen).

Ondertussen heb ik ook echte Bangla kleding laten maken (jaja laten maken want broeken in lengtemaat 36 zijn hier niet te koop ;)). Gisteren heb ik de sets opgehaald bij de kleermaker en ik schrok me rot. De broek hoort nogal los te zitten rond je bovenbenen, maar het gevolg is dat ik serieus een tent om mn benen heb hangen. Ik zweer het, als ik ooit negen maanden zwanger ben kan ik de broek nog aan. Gelukkig zit er een touwtje bij om je middel. Die moet ik dan ook flink aansnoeren anders valt de hele broek zo van mn kont af. Dit hoort schijnbaar zo maar zoals jullie al doorhebben, ik ben er nog niet aan gewend ;) Er hangt verder een blouse overheen van het formaat, “bedek je vrouwelijke vormen“. Om mn borsten toch nog wat beter te bedekken moet er ook nog een sjaal over. Weg vrouwelijk figuur, hallo hobbezak Iris ;) De foto’s volgen binnenkort en ik hoop dat Jan-Jaap me nog steeds aantrekkelijk vindt ;)!

Verder gaat alles prima, op wat nare nachtelijke avonturen na. Denk je rustig naar de wc te gaan ‘s nachts zit er ineens een mega kakkerlak (lees: halve vrouwenhand groot) naast je. Aaaaah. Gewapend met slipper (en een sneller kloppend hard) ga ik ze te lijf. Een keer meppen is zelden genoeg, ze kunnen blijkbaar ook vliegen en zelfs al je het halve lijf hebt doorboord zie je nog voelsprieten bewegen.. Ieieieh. Vannacht heb ik er twee dood gemept, gisternacht een. Willen jullie aub voor me duimen dat ze er de komende tijd niet meer zitten (beter voor mn hart en mn nachtrust ;))? Duizend maal dank!

Morgen ga ik dan eindelijk meelopen op school met Batashi. De leerlingen zijn weer terug op school en klaar voor de lessen van Sumita en Ainun Nahar. Ik ben heel benieuwd naar de tieners en de lessen over hygiene. Daarna ga ik me weer vol richten op onderwijs en voorlichting over natuurrampen. Volgende week kan ik bij iemand op kantoor zitten die me gaat helpen met contact leggen binnen de grootste NGO van Bangladesh. Kortom, weer genoeg te doen!
Tijd om mijn bedje in te duiken!

Ik wens jullie alle warmte (jullie mogen best een beetje warmte van hier ;)), dikke knuffels en veel liefs Iris