Brrrrrrrr

Hallo leukerds!

Hoe is het met jullie? Hebben jullie mn vorige verhaaltje met de foto’s overleefd? Even iets van een totaal andere catagorie: Ik heb namelijk toch wel heel bijzonder nieuws. Het is iets wat ik graag met jullie wilde delen. Het heeft even geduurd, en het kwam toch behoorlijk onverwacht. En ik heb ja gezegd! Tegen mn sokken ;) Ja ja terwijl jullie al onder dikke winterdekens kruipen, schaatsen tevoorschijn halen en de gluhwein opzoeken begint t hier toch ook ietsie pietsie frisser te worden en zijn sokken binnenshuis ineens soms wel prettig. Ik heb ook mn eerste dag zonder ventilator meegemaakt. Wat een spannende avonturen toch allemaal hier he, dat moest ik echt even met jullie delen ;) Terwijl het hier nu ongeveer 24 graden is en ik het dus eindelijk prettig begin te vinden is het halve land verkouden. Dit lijkt te resulteren in een wedstrijdje wie kan het hardst zn neus ophalen. En geloof me, ze winnen stuk voor stuk de hoofdprijs! Af en toe denk ik trouwens ook dat ik wakker ben geworden in een wintersport resort. Het stikt namelijk van de dikke sjaals die om hoofden zijn gewikkeld, oorwarmers zijn al verscheidene keren gesignaleerd, dikke truien en een goede dikke muts zijn contstant te zien op straat! Het is namelijk 20 graden en de bengalen vinden het dan koud! Als ik vertel dat het in Nederland sneeuwt en vriest beginnen ze spontaan nog meer te rillen. Om verdere neus ophaal wedstrijden te verkomen vertel ik dit nieuws dus ook maar niet meer ;)
Nog bedankt ook voor de lieve berichtjes met mn verjaardag! Heel lief en leuk om te lezen. Deze dag bleek voor mezelf ook weer een onverwachte leerervaring. Je stage is natuulijk erg gericht op leersituaties en jezelf leren kennen. Op mn verjaardag kwam ik erachter dat ik eigenlijk nog steeds gewoon een klein kind ben. Ik mag dan wel 23 zijn geworden maar ik word stiekem toch het liefst wakker gezongen en dat er dan ook nog eens slingers hangen. Aangezien mn ouders, die deze leuke wakker wordt traditie gestart zijn, in Nederland zitten had ik dan ook al mijn hoop op zo’n verjaardag laten varen. Hoe groot was dan ook mijn grijns toen er twee kinderen aan mn bed stonden om ‘er is er jarig’ te zingen met ook nog eens pepernoten als cadeautje. Eenmaal de woonkamer binnen gekomen hingen er ook nog eens slingers dus het kon gewoon niet op (ok vooruit de appelkruimel van de hema had het helemaal compleet gemaakt maar je kan ook over alles muggenziften ;)). Het was een gezellige dag en ‘s avonds ben ik met al mijn huisaanbieders in Dhaka (2 gezinnen en Miriam) lekker uit eten geweest dus het was helemaal goed.
Maar ondertussen heb ik toch ook wel weer wat uitgespookt en meegemaakt dus hoog tijd om jullie even serieus bij te praten. Zo heb ik uitgebreid kennis gemaakt met de expat wereld van Bangladesh. Ik heb een tijdje in de diplomaten wijk van Dhaka gewoond en zo bracht een van mijn huisaanbieders (Dewi) mij naar een garment sale. In Bangladesh wordt er ontzettend veel kleding geproduceerd voor onder andere de H&M en de Jackpot en de overproductie en afgekeurde artikelen worden voor een prikkie aangeboden bij de garment sale. Wat een ervaring! De uitverkoop bij de Bijenkorf is er niks bij! Vele expats graaien door stapels kleding om voor €1.60 een shirtje, trui of broek te scoren. En niet 1 shirtje of broek, maar minstens 20. Grote shoppertassen worden meegenomen en volledig gevuld! Uiteraard worden ook de details van de volgende garment sale (op dezelfde dag of de volgende) besproken om je daar ook helemaal uit te leven. Op een dag vullen ze mijn hele kledingkast in Nederland ;). Sommige expats schijnen elke week te gaan! Hoog tijd voor mij om dus maar eens deze wijk te verlaten en het veld te bezoeken! Dit verslag schrijf ik dan ook vanuit Khulna, een stadje in het zuidwesten van Dhaka. Ik ben hier om een lokale organisatie te bezoeken die bekend staat om zn culturele activiteiten en traditionele communicatiemethodes zoals volksdansen en liederen om informatie te verstrekken. Zo ben ik dus alweer verwend met verschillende lokale dansen, onder andere door een man die, en al mag het hier absoluut niet openlijk besproken worden, zo homo was als het maar kon! Elke ochtend werd ik door hem veels te blij begroet met “Good morning Sistaaaaarrrrr”. Tijdens de rest van het programma heb ik ook erg veel lokale dans en theater gezien. Echt fantastisch! Er zit zoveel energie in en bij uitvoeringen van kinderen staat er een grote grijns op hun gezicht.
Bij de organisatie heb ik verder een project bezocht in een cycloon getroffen gebied. Het is nu een jaar geleden en het zit logischerwijs allemaal nog zo vers in het geheugen. Velen hebben hun huis verloren en hebben tijdelijke huisjes/hutjes opgezet langs de dijkjes maar zijn nog steeds afhankelijk van hulp. Door de organisatie zijn er hier voor de kinderen recreatie plekken opgezet waar ze kunnen spelen, tekenen, zingen, poppenkast spelen etcetera voor ze naar school gaan. Aangezien aan deze activiteiten op de meeste scholen geen aandacht wordt gegeven, zijn dit ook fantastische mogelijkheden voor de kinderen om deze vaardigheden te ontwikkelen. Tegelijkertijd wordt het materiaal en de spelletjes ook gebruikt om de kinderen wat bij te brengen op een aantrekkelijke manier zoals over natuurrampen. In ieder geval was het een bijzondere afsluiting van mijn tijd in Bangaldesh. Inderdaad, het zit er bijna op! Over 2 dagen zit ik in het vliegveld naar Thailand (mochten ze tenminste niet weer een landelijke staking gaan houden natuurlijk want daar zijn ze hier op de een of de andere manier dol op…). Weer een nieuwe ervaring in een nieuw land. Uiteraard worden jullie daar ook weer op de hoogte gebracht! Laat vooral ook weten wat jullie allemaal uitvoeren want dat is altijd weer super om te lezen! Tot snel.

Veel liefs en een dikke knuffel,
Iris

PS: er staan ook weer wat foto's online van eerdere dagtrip uit Dhaka. Foto's van mijn veldtrip volgen later! http://picasaweb.google.com/irisvanwerven/Bangladesh6Nov2010?authkey=Gv1sRgCKjEvfjTnfbLpAE#