Grijnzend achterop bij Bin Laden look-a-like :)

Hallo lieve leukerds,

Hoe is het met jullie? Ik hoop hartstikke goed natuurlijk. Ondertussen ben ik weer terug in Dhaka dus hoog tijd om jullie weer helemaal bij te praten over mijn laatste belevenissen in dit vreemde maar toch ook mooie land!
Voordat ik naar de kust vertrok had ik eerst nog een bezoekje gebracht aan het nationale museum van Bangladesh. Waar ze in Nederland juichen als er weer een zeldzame bezoeker een meseum komt bekijken, is het hier gewoon een overstroming van mensen! Zo sta je in de rij tot het museum open gaat (het is nu half 4 en het zou toch echt om 3 uur open zijn??). Om een kaartje te kopen sta je in de rij. Om het terrein op te komen sta je in de rij. Om het gebouw binnen te komen sta je in de rij. Om je tas af te geven sta je in de rij. Om je ticket te controleren sta je…. Inderdaad, in de rij!! Maar wachten loont en uiteindelijk kon ik dan mooi wat meer te weten komen over Bangladesh :) Van te voren was me al verteld dat ik onderdeel zou zijn van de show en daar was niets te veel over gezegd. De standaard openingszin was: Hello your country? Op een gegeven moment heb ik dan ook zwaar overwogen een A4tje op te plakken met de tekst: I am fine, My name is Tessa, I am from the Netherlands and I am not going to give my phone number ;). Ow ja ik noem mezelf trouwens Tessa tegen vreemden. Ik moet het toch een beetje leuk houden met al die vragen. Morgen heet ik weer Anna of Chantal en kom ik uit Antarctica, Ierland of waar ik dan ook maar zin in heb ;) Feestjes moet je tenslotte zelf creeren :)!
Toen was het dan eindelijk 4 november en tijd om op de boot te stappen! In de haven krioelt het van de mensen en ik kon dan ook heerlijk mn ogen de kost geven. De boottocht was ‘s nachts dus helaas weinig van de delta gezien. Gelukkig kreeg ik mijn portie natuurschoon driedubbel in het gebied waar ik naar toe ging. Op naar de polders! En daar zat ik dan met de grootst mogelijke grijns achterop de motor bij iemand die er uit zag als de jongere versie van Bin Laden ;). Wat is het daar mooi zeg en wat een heerlijk gevoel die wind in je gezicht (ook eens iets anders dan de stofwolken van Dhaka ;)), en lekker crossen door die polder. De rust vergeleken met Dhaka is ook een hele verademing. Het halve dorp was opgetrommeld om mijn vragen te beantwoorden en me ook nog eens te verwennen met een lokale dans en lokaal gezang. Zeker een heel bijzondere ervaring binnen mijn stage hier!
Een andere ervaring was mijn kennismaking met het pittige voedsel van dit gebied. Na een hap dacht ik al: oh oh. Na drie happen begon mijn zoektocht naar zakdoekjes voor mn gesnif en na hap 10 begon ik langzaamaan wat traantjes weg te pinken. Na afloop brandde mijn mond ook nog even lekker na. Wow! Wie weet was dat ook de reden dat mijn darmen begonnen te protesteren. Op de terugweg met de boot was ik dan ook regelmatig op het toilet te vinden. Alleen toen ik even op de wasbak leunde, viel die hele wasbak naar beneden! KEBENG!! Oeps. En als goed opgevoede Nederlander rende ik naar iemand van het personeel zo van “Sorry sorry”. Dit was helemaal verkeerd. Later leerde ik dat je als goed geintegreerde buitenlander twee dingen zou kunnen doen. 1: Niks en gewoon weer gaan slapen. 2. Naar het personeel gaan en zeggen: “Nou ja zeg, wat een slechte kwaliteit. Ik leun er maar een klein beetje op en het komt al naar beneden. Wie heeft dat zo slecht gemonteerd? Belachelijk”. Geen van beide opties kwam ook maar een moment in me op dus ik ben duidelijk nog niet genoeg geintegreerd ;)
Terug in Dhaka begon mijn reisje naar mijn nieuwe woonplek. Voor twee weken zit ik in ieder geval op een nieuwe plek. Dit huis ligt in het gebied waar ik de meeste interviews heb dus dat is zeker ideaal (wow een weekje geen gefrituurde knieen, joepie!) Ik pas op het huis van iemand van de Nederlandse ambassade die hier nog maar net woont terwijl al haar imboedel nog in Nederland is. In het appartement kunnen minstens drie families wonen en vanwege het gebrek aan meubels speel ik hier dan ook regelmatig het spelletje: Wie is de burgemeester van Wezel? ;) Maar het is heerlijk om even mn eigen ruimte te hebben en even alles lekker zelf te bepalen. En het volgende nieuws zal velen van jullie verbazen: Ik was namelijk dolblij toen ik het adres van een Duitse slager had bemachtigd. Duitse slager? Iris? Dolblij? Jaja, en niet voor de salamis hoor. Deze man schijnt namelijk gouda kaas te importeren. Kijk nu kennen jullie me weer ;) Morgen ga ik op bezoek om mezelf even het gelukkigste mens op aarde te maken!
Om zelf even te kijken hoe mooi Bangladesh ook is heb ik ook aardig wat foto’s online gezet! Ze zijn te vinden op http://picasaweb.google.com/irisvanwerven/Bangladesh4Nov2010?authkey=Gv1sRgCIzXu8LHoszVjAE#

Tot de volgende keer/ tot mails/ tot op skype etc!

Dikke knuffel
Iris