Eerste dagen Bangladesh

Hallo lieverds,

Hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. De eerste dagen zitten er al weer op. Na het afscheid op schiphol ben ik naar de gate gesneld om mijn net gekregen fred&ed smeerkaas *snik* weer in te leveren. Ook kwam ik er achter dat ik mijn (regen) jas ben vergeten. Even ter herinnering, ik ben in Bangladesh terwijl het hier de monsoon tijd is. Geniaal dus. Maar dat waren de enige teleurstellingen want de vlucht ging verder prima. De douane ging ook soepel en daarna begon het wachten op mijn bagage. Zoals mijn reisgids me al verteld had, geduld hebben leer je in Bangladesh.. Nadat ik alles had ging ik zo nonchelant mogelijk langs de beveiligingsmensen zodat mijn bagage niet gescand zou worden. Gelukt! Trots momentje 1.
Catharien stond al op me te wachten en we konden zo hop de auto (met bestuurder )in. Iedereen heeft hier een bestuurder. Dit is ook hartstikke logisch aangezien het echt een chaos is op de weg. Om hier te functioneren op de weg als auto moet je in ieder geval beschikken over een toeter anders is het onmogelijk. Er staan bijvoorbeeld wel strepen op de weg om rijstroken aan te geven maar daar houdt werkelijkwaar niemand zich aan. Lichtseinen, toeteren, bijna tegen elkaar aan botsen en desnoods schreeuwen zijn de manieren om ruimte af te dwingen. Chaos dus! Ook is angst en wagenziekte verschrikkelijk om te hebben. Gelukkig heb ik geen van beiden dus ik overleef het prima op de weg :) Al was het wel even wennen natuurlijk.
Catharien en haar familie (Minke van 5 jaar en Akash van 7) hebben me zeer warm ontvangen. Ze sleuren me mee naar familie om met iedereen en de ramadan rituelen kennis te laten maken. Ook dompelen ze me lekker onder in het bengaalse leven. Ik ben de eerste dag in mn eentje naar buiten geweest om gewoon een rondje te maken en yoghurt te kopen. Gelukt! Trots momentje 2.
Maar Dhaka.. Het is een bijzondere stad die kleurrijk is door alle rickshaws (fietstaxi’s) en de kleurrijke klederdracht. Het is inderdaad druk en hectisch maar nog niet zo druk als ik vantevoren verwacht had. Ik heb nog genoeg persoonlijke ruimte om me heen. Ook valt het staren me ook nog mee. Ze kijken zeker wel maar ik kan me er redelijk voor weren. Maar er is inderdaad veel armoede en ontzettend veel bedelaars. Het is heel vaak schrijnend om te zien.
Vandaag ben ik naar de markt gegaan. Deze markt is er elke dag. De markt bestaat uit duizenden winkeltjes waar elke millimeter ruimte gebruikt wordt om iets neer te zetten. Alles is er te vinden, sieraden, lelijke vazen, kleerhangers, pannen, blenders, schilderijen, boeken, wat je maar zoekt. Ik had Cathariens hulp bij me als begeleider en die maakte er een mooie sport van om een strijkplank en strijkijzer voor een goedkope prijs voor zijn ‘Madam’ te regelen. Fantastisch om de verbaasde blikken en het gemor van het onderhandelen te zien maar het lukte hem mooi wel.
Nadat we van alles gekocht hadden voor het huis gingen we volledig bepakt en bezakt terug met de rickshaw. 2 mensen, een strijkplank, strijkijzer, allerlei kommen, kleerhangers en een tas op 1 rickshaw. Wat had ik daar graag een foto van gehad ;)
Qua stage heb ik gister gesproken met Sumita. Sumita is van Cathariens organisatie Batashi. Zij geeft les aan meisjes op een aantal middelbare scholen over hygiene en menstruatie. Bij deze organisatie ga ik eerst meekijken en er een verslag over schrijven. Via haar hoop ik later in contact te komen met mensen die werken met educatie en disaster management. Ik hou jullie op de hoogte!
Dan ga ik nu weer lekker met Minke en Akash spelen. Minke wil namelijk erg graag spelletjes spelen! Tot de volgende keer!!

Veel liefs Iris