Zuidereiland, sandflies en wwoofen

Eindelijk dan weer een berichtje, helemaal vanuit het zuidereiland! En het is hier MOOI! Bereid je voor op een heel lang stuk. Het spijt ons maar bedenk wel.. je bent in een keer weer helemaal bij van onze avonturen de afgelopen maand ;)
We schrijven dit stuk vanuit de westkust, in een van de grotere gehuchten uit de omgeving (de rest stelt helemaal niks voor.. internet, supermarkt, mobiel netwerk.. nooit van gehoord ;)!) Maar eerst weer terug naar het Noordereiland waar we een nachtje in de bak hebben doorgebracht... bedankt voor alle zorgen...NOT!!

3-01
Liften en de gevangenis in
Na een iets te gezellig feest met veel alcohol liften we richting Napier. Het eerste stukje hobbelen we mee met Rob en Mary, twee werkers van Rhythm and Vines. We worden halverwege afgezet (net op tijd want Iris voelde zich al goed beroerd) dus maar weer met karton en ons duimpie aan de gang. We staan eventjes tot Iris besluit het liftbordje op te leuken met een zonnetje en een bloemetje. Het blijkt te werken want al snel stopt een auto. Een gespierde, met tattoo's gevulde kerel roept of we een lift willen. Normaal zouden we nu weigeren maar deze man heeft zo'n ontzettend lief hoofd, we gaan mee! Al snel blijkt hij helemaal naar Wellington te gaan, en ons meenemen, geen probleem! Jippie! Totdat... halverwege begint Iris te zweten als een otter en is er niks meer over van haar verkregen bruine kleurtje op haar gezicht... Na een korte stop blijkt de lieve man ook echt super lief te zijn door daarna super rustig te rijden voor Iris en biedt aan om rustig te lunchen en even te stoppen in Napier tot Iris zich weer beter voelt. Toch besluiten we in Napier te blijven, nog eens 4u in een auto ziet Iris niet zitten. Geluk bij een ongeluk.. kunnen we toch de bak in! In Napier staat de oudste gevangenis van Nieuw-Zeeland die sinds een paar jaar niet meer door gevangenen in gebruik wordt genomen maar door ander uitschot: Backpackers! De bedden zijn nog de oude gevangenisbedden, met het bloed er nog op :S, die niet te verplaatsen zijn. Alles is nog in gevangenis stijl maar gelukkig wel een beetje luxer en comfortabeler.

4-01
Saai bus reizen
Onze geboekte bus vertrekt al vroeg maar we hebben nog wel even tijd om door de gevangenis heen te neuzen. Zo komt Iris aan de schandpaal te hangen en Jan-Jaap krijgt de strop.
De busrit naar Wellington is erg saai, Jan-Jaap zit in zijn boek gedoken dus voor Iris zit er niks anders op dan muziek te luisteren.
In wellington hebben we een mooi hostel met een prutkeuken.

5-01
Diabetes
Vandaag staat de dag in het teken van Iris. Haar ouders hadden een pakketje opgestuurd met diabetes spullen. Die wouden we al voor we naar Gisborne gingen ophalen maar door de kerstdrukte duurde het verzenden langer. Die halen we vandaag dus op en we bezoeken het "medical centre" voor een recept voor insuline. Maar eerst het langverwachte pakketje... Alle diabetes spullen zitten er in, maar er is meer... een lekker zakje chocolade pepernoten en... DE RING! Niet schrikken nu, het is het verjaardagscadeau van de ouders van Iris dus geen verlovingen voorlopig;) Bedankt paps en mams!
's Avonds gaan we op zoek naar eten buiten de deur (Fish and Chips) vanwege de prutkeuken. We eindigen met een heerlijke "rubber and chips"! Gelukkig maken we vriendjes met de vogels in Wellington en die houden blijkbaar wel van rubber!!!

6-01
Cable Car
Op weg naar de "cable car", je hebt weinig fantasie nodig om te bedenken wat dit is: een treintje die met een kabel omhoog wordt getrokken. Voor we daar zijn moeten we een aardig stukje wandelen. Energie voorraad moet dan goed op peil zitten dus we nemen een heerlijke Franse crepe! De cable car is is vooral leuk met daarna prachtige, winderige, foto's en lunch in het gras. We wandelen, bijna, helemaal naar beneden langs de botanische tuinen. Prachtige bloemen en perkjes. Nu hebben we een probleem. We zijn al bijna beneden maar we hebben een ticket voor de cable car die ons ook naar beneden brengt! We blijven Nederlands dus helemaal omhoog lopen en weer in het treintje springen voor de rit naar beneden.
Daarna weer terug wandelen. We hebben het gevoel dat we een beetje energie tekort hebben. Daar is maar één oplossing voor: nog een crepe! Deze keer cream cheese, zongedroogde tomaatjes en champignonnetjes... JAMMIE!!!

7-01
Ferry, destination: ZUIDEREILAND!!
We springen nadat we onze spullen hebben ingepakt meteen op de bus naar de terminal van de ferry. We zijn veel te vroeg maar zo hebben we lekker de tijd om onze backpacks af te geven en daarna yathzee te spelen. Jan-Jaap heeft hier goede mojo en wint alles, dik! Goede reden voor Iris om de zak chips te plunderen ;)
De overtocht duurt bijna 4 uur, saai! Gelukkig komen we Rob en Mary (onze hobbellift vanuit Gisborne) tegen, even gezellig bijkletsen. Onze aankomst is heel wat beter dan het vertrek. Het regenachtige weer heeft plaats gemaakt voor een strakblauwe lucht en een busje om ons naar het hostel te brengen staat al klaar. Goed begin. Het hostel is prachtig. Het staat naar een begraafplaats en is zodoende ook zo ingericht... We willen wel een nachtje bijboeken maar helaas zitten ze dan al vol. Dan maar in de avond een wandeling maken. Ook al begint het al een beetje te schemeren zien we toch prachtige panorama uitzichten! Toch blijkt weer dat het kiwi wandel temp iets hoger licht en doen we 3 uur over de tocht in plaats van de aangegeven 2uur. Maar misschien helpt het ook niet als je gezellig staat te kletsen met een paar vissers, die hun vangst trots moeten laten zien;)

8-01
Brood en Nelson
We, en dan vooral Iris, zijn het brood hier in Nieuw-Zeeland behoorlijk zat. Iris zegt zelf dat het komt door het beleg maar zat zijn we het niettemin. Gelukkig voor ons is er een Nederlandse bakker in Picton. Jan-Jaap trekt er vroeg op uit om 2 heerlijke broden te scoren. Dat SMAAKT, nu het beleg nog;)!
In de middag stappen we in de straybus richting Abel Tasman maar wij stappen al uit in Nelson. Maar niet vorodat we weer een keertje wijnproeven. Deze keer gaat alles in sneltreinvaart en zijn de hoeveelheden veel minder royaal dan in Gisborne maar toch leuk.
In Nelson lopen we naar ons hostel en kunnen we, ondanks de hitte, de brandende zon en de zware tassen, meteen één ding zeggen : Dit is een leuk plaatsje! Het hostel staat aan de rand van het centrum aan een park. Op aanraden van de, zeer blije, eigenaren gaan we naar een ander park: Queens Garden. Super lief parkje met idyllische padjes en bruggetjes.
Op onze kamer zit ook een Oostenrijker, wanhopig voor gesprek. Als hij begint houdt hij niet meer op met praten. Die proberen we dus maar een beetje te ontwijken, wat vrij lastig is als je op dezelfde kamer slaapt. Ohja, douchen mocht hij ook wel vaker doen :(

PS: neem even een korte break voor jullie bekende anti-rsi oefeningen!! Maak een frisse wandeling buiten, laat je nek even rollen en wapper met je handen!!

9-01
de kapper...
Nu vragen jullie je misschien af wat die puntjes achter de kapper doen!? Dat is goed uit te leggen. Na het resultaat van de kapper technieken op Jan-Jaaps haar te hebben gezien vindt Iris het toch wel heel erg spannend. Alleen de beste, dus ook de duurste, kapper van de stad is goed genoeg. De afspraak wordt gemaakt maar dat is pas aan het einde van de dag, genoeg tijd om nerveus te worden. Best wel vol vertrouwen geeft Jan-Jaap toestemming aan Iris om zijn haar ook wat bij te knippen. Het resultaat is wonderbaarlijk goed en Jan-Jaap kan er zeker weer 2 weekjes tegenaan voor hij toch ook echt weer naar de kapper moet. Dan is het tijd. We maken nog even een "voor de kapper" foto en dan naar binnen. Al snel wordt Iris in een stoel gezet en krijgt een drankkaart voorgeschoteld en wordt vervolgens naar de wasbak gebracht. Gebracht ja, als je door drie mensen begeleid wordt doe je het duidelijk niet zelf. Door een man wordt haar haar gewassen en krijgt ze een hoofdmassage. Ze geniet hier duidelijk en schaamteloos van, wat nou trouw aan je vriendje blijven;) Verder wordt het erg kort geknipt maar het resultaat mag er zijn! Iris heeft een erg mooi koppie gekregen!
's Avonds maar een lokaal biertje proberen in de bar onder het hostel.

10-01
Markt en strand
We hadden al gehoort dat er een erg leuke markt is hier in Nelson dus daar gaan we ook maar even een poosje struinen. Jan-Jaap zoekt al bijna vanaf het begin een ketting van Greenstone (jade). Hij heeft hem al helemaal voor ogen qua vorm en kleur dus veel voldoen niet aan de eisen... Hier op de markt hebben ze er een liggen die er precies aan voldoet! Iris besluit hem te kopen voor de verjaardag van Jan-Jaap. Hij mag hem vandaag dragen maar daarna moet hij hem weer inleveren tot 24 Februari... de HEKS!
De tassengekte is bij Iris nog niet helemaal voorbij. Ze vindt een prachtige tas en kan het niet laten om m te kopen, terwijl die hier hartstikke onnuttig is!
In de middag lopen we naar het strand en komen we een bijzonder fenomeen tegen: Ze geven hier gratis zonnebrand en parasols te leen van de kankervereniging. Hier in Nieuw-Zeeland is de ozonlaag nogal dun dus we kunnen wel wat schaduw en zonnebrandcreme gebruiken!! Later zet diezelfde vereniging ook nog eens een volleybalnet op en Jan-Jaap staat te trippelen als een klein kind. En ja, we kunnen! Helaas doen er veel (andere ;)) kleine kinderen mee en gaat het er meer om of een kleuter een bal over het net kan gooien dan een leuk partijtje.

11-01
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
Wat een K*T nacht! Iris ligt boven mister Snurk en de Oostenrijker speelt tweede stem. Slapen is onmogelijk!
Onze bus naar het Abel Tasman National Park vertrekt pas om 15u dus we winkelen de ochtend door. Om 15u staan we braaf te wachten op ons busje. De een na de andere bus komt (en gaat..) maar geen teken van een oranje stray bus.. Na een uur besluiten we te bellen. De bus heeft vertraging opgelopen... en duurt nog een extra 1.5 uur! :(
We zijn de hitte zat en hebben zin in ijs dus Iris heeft een missie. Ze komt terug met 1 liter ijs :) Vervolgens ook nog naar de burger king (met weer een klein ijsje er bij) en nu moeten we allebei op dieet ;)
In het Abel Tasman park zitten we weer in een stray hostel. Het is een hostel met een prutkeuken maar wel met maar 3 mensen in je eigen hutje, prima!

12-01
kayaken of niet?
De wekker gaat op een rare manier een half uur later af dan de dag daarvoor bedacht was (Jan-Jaap...) dus haast haast. We moeten op tijd bij de receptie zijn omdat niet helemaal duidelijk was of we nou konden kayaken of niet. Daar krijgen we te horen dat het kayaken nog wel kan maar vrij prijzig is. Ze laat ons ook de optie zien van een halve dag wandelen en vervolgens op een zeilboot te stappen. Daar gaan we voor. Nu hebben we minder dan 20 min om: terug naar de hut te lopen, te ontbijten, omkleden, tas in te pakken en weer naar de receptie te lopen. Kortom, nog meer haast! We halen het en zijn net op tijd voor de pick-up. Die brengt ons naar het begin van het park, een goede 500 meter verder... :S
Nog even wat zonnebrand smeren en op weg. Iris zet één stap op het pad, roept: "Abel Tasman, here we come" en struikelt over een steen! De wandeling gaat zo'n 3 a 4 uur duren maar we hebben tijd genoeg. De uitzichten die we krijgen zijn prachtig met helder groen (blauw volgens Iris maar check de foto's even om te kijken wie gelijk heeft) water en witte stranden!
Haast heeft zo ook z'n eigen problemen. Jan-Jaap heeft zijn ochtend drol niet kunnen draaien (een echte van den Brink) dus al snel een afslagje pakken naar een overnachtingsplaats, met wc ;)
Verder lopen wel al babbelend naar de baai waar de boot op ons staat te wachten. We doen een paar extra stukjes naar uitzichtpunten dus we komen precies op tijd aan. Onze boot is een mooie catamaran. Voor de zeilen gehesen worden varen we op de motor naar een zeehonden rots. Hier zien we een aantal zeehonden en ook een baby zeehond, Sweet! Zodra de zeilen gehesen zijn is het relaxen. We komen langs een paar prachtige baaien en eilandjes. Voor we weer aanmeren komen we nog bij de "split apple rock" (voor de fantasie lozen: Een ronde rots die precies in het midden gespleten is;)) Het laatste stukje zeilen mag Jan-Jaap voor kapitein spelen en stuurt hij de boot de haven in.
Geslaagde dag, Iris heeft tijden het wandelen maar één keertje op het wandelen zelf zitten zeuren en dat was op een heel zwaar steil stuk dus dat mag ook als een overwinning gezien worden;)

13-01
VLEES (billen), VLEES (beefburger) en VLEES (omdat het zo lekker klinkt)
Vandaag vertrekken we naar de buurman. De hostels waar we naartoe gaan met de bus zijn niet zo heel mooi dus vandaar. Daarna pakken we onze strand spullen en lopen met een kleine omweg via een houtsnij museum (waar Iris nog even ongegeneerd de billen van een enorme kerel vastgrijpt. Detail: de kerel is van hout) naar het cafe. Dit is het moment voor Jan-Jaap (leuk hoor een vriendin alleen dat vegetarisch eten wordt na 3 maanden toch wel erg vervelend;)). Tijd voor een echte, heerlijke beefburger. Daarna op naar het strand. Het strand is super mooi en zonnig. We vermaken ons de hele middag. Het tij verschil is enorm. Moesten we in de ochtend nog door het water waden, aan het eind kunnen we een paar honderd meter de "zee" inlopen.

PS: In geval van vierkante ogen raden we nu aan om morgen verder te lezen!!!

14-01
Japannertje spelen
Vandaag weer vroeg vertrekken met de straybus. We hebben weer de chauffeur seagul. Hij is een van de leukste die we kennen en voor een lange rit als vandaag dus extra mazzeltje. Zoals de titel van dit stukje al zegt, voelen we ons onwijze japanners. Tijdens de busreis worden we als puppies steeds even 5 minuutjes uit de bus gelaten, *klik klik klik* fotootje maken en snel er weer in! We hebben ons nog nooit zo 'toerist' gevoeld! Voor we in Punakaiki aankomen is er nog een supermarkt stop. Welkom in de West Kust, supermarkten zijn hier zeldzaam! De komende 3 dagen zullen we zeker geen supermarkt meer zien!
In Punakaiki zitten we in een mooi hostel maar er blijkt hier nog een nadeel te zijn aan de West Kust: sandflies. Deze verschrikkelijke mini vliegjes zijn dol op toeristenbloed en onze voeten en armen zitten helemaal onder jeukerige rode bulten :(

15-01
Blowholes
Woehoeiiii, Jan-Jaap (de bikkel) duikt in de ochtend de zee in. Hij was duidelijk nog niet helemaal wakker ;)
In Punakaiki zelf is weinig te beleven (geen winkels ofzoiets) behalve de natuur. We beginnen de ochtend dan ook met een wandeling. Op het strand aangekomen ligt er opeens een zeehond te poseren. Daar maken we natuurlijk even gebruik van. Punakaiki is bekend om zn pannenkoekrotsen en de zogeheten 'blow holes'. Deze blow holes spuiten water en vooral als de zee wild is en met hoogtij. Dat is vandaag pas om 15 uur. We gaan er al vroeg heen om leker rond te kijken, we zullen vast wel want minder grote blowholes te zien krijgen...Dat valt dus vies tegen. We zien helemaal niks en alleen precies op het hoogtij zijn er een paar grote waterontploffingen: indrukwekkend. Daarna wachten op de bus. Om 16 uur moeten we klaarstaan bij ons hostel. De eigenaar ziet ons zitten en moet erg lachen als we zeggen dat we op de strabus wachten, volgens hem zitten we daar nog wel even. Na 2 uren zitten in het gras en suffe spelletjes spelen zien we eindelijk de bekende oranje bus: op naar Barrytown. Barrytown is net zo'n plaatsje als Punakaiki, ook hier is helemaal niks te beleven en dit hostel heeft dat opgelost door veel verkleedkleren aan te schaffen. Al snel is het thema mannen als vrouwen en vrouwen als mannen en de hele groep doet hier gezellig aan mee. Met liedjes als YMCA, Moulin Rouge en Dirrrrty vermaken we ons prima!! Het levert vooral leuke foto's op! Jan-Jaap blijkt het als vrouw ook zeer goed te doen!

16-01
Jan-Jaap de jager
Ondanks dat het dorpje Barrytown uit 10 inwoners bestaat blijven we toch een extra dag. Jullie vragen je vast af waarom! Jan-Jaap kan namelijk in dit gat zijn eigen mes maken!! En die kans laat hij niet voorbij gaan. Uit een eigen stuk staal weet hij uiteinderlijk een, iets groter dan gepland (uiteraard), mes te maken! Het is erg gaaf om eerst het stuk staal te verhitten en er dan zelf je eigen vorm te slaan. Ze hebben er ook een erg gave schommel. Gave schommel denken jullie nu, hoe kan een schommel nou gaaf zijn? Dat kan als de palen tussen de 7 a 10 meter hoog zijn en met een kabel in een keer omhoog wordt getrokken. Het geeft een echte kick. We sluiten de dag af met barrypagne (zelfgemaakte bubbeltjes witte wijn;)) en bijlwerpen.
Na het eten gaan we naar het strand in de hoop greenstone (jade steen waar de Maori wapens en sieraden mee maken) te vinden. We hebben niet echt geluk, we vinden alleen een heel klein stukje van wat wij denken dat greenstone is. Geen grote geldbedragen voor ons :(
We hebben nog wel even een klein gelukje als er opeens een zeehond het strand opzwemt, leuk te zien! Dat is al 4 dagen op een rij zeehonden!
's Avonds is er weer een verkleed partij. Nu kan je goed het verschil zien tussen groepen. Hier verkleden zich maar 3 mensen...

17-01 t/m 19-01
Regen en Hypo's
De naam zegt het al, de komende paar dagen staan in teken van REGEN! Blijkbaar kan dat ook hiero, zouden we bijna vergeten. Ook heeft Iris 3 ochtenden op een rij een hypo (ze zit te laag met haar suiker) maar gelukkig komt ze elke keer weer zo bij. Het nadeel is alleen dat dat zo'n aanslag pleegt op je lichaam en is ze moe. Ze heeft gelukkig van de omgeving gemist want het is dus pokkeweer. Als we in de bus stappen op weg naar Greymouth is de hele bus dan ook beslagen. Beslagen betekent geen zicht vanuit de bus = kotsmisselijke JJ (gelukkig niet letterlijk). We zitten in Greymouth in een prachtig hostel met bedden die echt heerlijk slapen. Verder is het hotel heel onNieuw-Zeelands ingericht. Volledig Afrikaans. Het heeft ook allemaal prijzen gewonnen omdat het zo goed en mooi is. Dat komt dus mooi uit want de komende paar dagen blijven we binnen. We besluiten dat het ook weer eens tijd wordt om wat werk te gaan doen en mailen wat rond voor een wwoofplek. We zitten tijdens het wwoofen telkens op organische boederijen (dit is sarcasme). Nu vinden we dat het eens tijd wordt voor een plaats met echte dieren. We hebben al snel een plekje gevonden in de buurt van Greymouth. Dat komt dus goed uit. We worden de 20ste opgehaald. Prima planning dus.

Aanmoediging
Kom op, jullie zijn er bijna, nog maar een stukje en dan zijn jullie weer helemaal bijgelezen! Bijna een hele maand, we zijn trots op jullie!

20-01 t/m 27-01
Raar weekje wwoofen
In het mailtje van de wwoofers staat dat we ons moeten voorbereiden op een beetje een camping leven en dat er weinig te doen is (lees: geen tv, weinig elektriciteit en douchen op zonne-energie). We besluiten dan ook direct een spelletje te halen zodat we ons in ieder geval kunnen vermaken als we niet hoeven te werken. Lang leve Skipbo! Er wordt ook gelijk een weddenschap gemaakt, diegene die de meeste spelletjes wint krijgt een cadeautje van de ander. Jan-Jaap heeft het spelletje nog bijna nooit verloren dus hij rekent zich al rijk...
's Avonds pikt Pav ons op, een man met een raar baardje (twee punten) en hij ziet er ondertussen heel wat anders uit dan toen we hem eerder die dag opzochten bij zijn werk. Een nette spijkerbroek en een nette blouse hebben plaatsgemaakt voor een slobberbroek en trui. Het is een half uur rijden naar het dorpje waar hij woont, en dan vanuit dat dorp nog een half uur landinwaarts waar we onderweg 2 verlaten boerderijen tegenkomen (kortom: we zitten helemaal in de middle of NOWHERE!). Daar aangekomen komt al snel het oudste zoontje Miro (bijna 2 jaar oud) in zn blote kont naar ons toerennen. Hij is 5 minuten verlegen maar de rest van de avond (en de week) mogen we boekjes aan hem voorlezen.
Ok, nu zullen we jullie even op de hoogte brengen hoe deze mensen daar leven. Ze leven met 4 man op 20m2. Het is een hutje waarin vroeger botsboten werden gerepareerd en verhuurd. Hoe ze er met zn 4en in passen is ons nog steeds niet duidelijk, er staat 1 tweepersoonsbed, 1 kookpitje, een aanrecht, een bank en heeeeeel veeeeeeel zooi! Ze proberen zo milieubewust mogelijk te leven en wekken hun eigen energie op. Warm douchen is een heuze luxe aangezien het opgewarmd wordt door de zon. De hut is omringt met bergen dus na 18u douchen of als het bewolkt is betekent gewoon een ijskoude douche!
Luiers zijn ook ontzettend vervuilend dus is het geen probleem dat Miro in zn blote kont werkelijkwaar alles onderpist. We durfen bijna nergens te gaan zitten, alleen de bank lijkt veilig. Maar als Iris later in de week opstaat met een "zeik"natte broek is ook die illusie de wereld uit. Miro gaat later naar bed dan wij en heeft wallen onder zn ogen waar wij u tegen zeggen! Ook doet hij niet aan avondeten (welk kind heeft er nou honger om half 10 's avonds??) en hij weet dat hij daarna toch koekjes en honing krijgt. Bijzondere familie!
Wij slapen godzijdank in de tent. Je zou het niet verwachten maar hier geen compostwc, een echte porseleinen pot met doorspoelsysteem. Het water gaat uiteraard niet een riool in, gewoon een gat onder de grond... Terwijl je op de wc zit wordt je wel goed in de gaten gehouden door alle schapen die je schaapachtig aanstaren.
Onze tent staat ook middenin het schapenveld dus als we niet kunnen slapen kunnen we letterlijk en figuurlijk schapen tellen!
Ons werk bestaat uit echte boerderijkarweitjes, een hek verhogen, schapen scheren (lees: knippen met een gewone huis tuin en keuken schaar!), onkruid wieden en boomstronken effen maken. We hoeven maar 3 uur per dag te werken en dat bevalt prima.
Behalve schapen vinden we nog veel meer beesten. Zo heb je er Weka's, een rare soort vogel die als je niet genoeg met je tenen beweegt je tenen voor eten aan zien... Ze pikken in alles wat ze tegenkomen. De zandvliegjes zijn hier ook aanwezig, en niet in de hoeveelheid die we in andere plekken zijn tegengekomen... hier is het tien keer zo erg. Elke dag zien en voelen we onze benen roder en jeukeriger worden :s
Als we vrij zijn kunnen we de omgeving ontdekken, zij helpen daar ook graag bij en nemen ons een aantal keer mee naar mooie plekjes. Het is ondertussen minstens 33 °C en Jan-Jaap gaat met Pav naar de rivier voor een 'frisse' duik. Hiervoor moeten we eerst door het regenwoud, gelukkig staan er wat routepaaltjes en is daar de weg enigszins mee te volgen. Bij de rivier aangekomen springt Pav in moordend tempo met Miro op zijn nek van rots naar rots op naar de zwemplek. Daar aangekomen trekt hij zijn broek uit en er verschijnt een paarse ballenknijper (jippie) en springt in het water. Als hij weer op de kant staat zegt hij: "Het moet toch echt in je blote kont" en daar gaat de paarse ballenknijper. Op de weg terug gaat gelukkig de ballenknijper weer aan en kan Jan-Jaap bijkomen van de schok.
Daar blijft het niet bij. Hij heeft besloten dat die paarse ballenknijper door een keer in het water springen goed genoeg is gewassen zodat hij nog zeker 3 dagen aan kan blijven... En hij denkt.. nu ze toch mn ballenknijper gezien hebben.. hoef ik ook geen broek meer aan te doen.
De volgende keer gaan we met zn allen zwemmen. We hopen stilletjes dat hij het skinny dippen nu zal overslaan nu er vrouwen bij zijn. Maar helaas, daar gaat het ondergoed weer uit. En ook zijn vrouw is absoluut niet preuts en duikt even later er naakt achteraan (wij doen momenteel een cursus "schokkende ervaringen verwerken" ;)). En ook hier blijft het niet bij. Nu we allemaal zijn Willy gezien hebben, kan hij ook best naakt blijven rondlopen. Maar veiligheid gaat voor alles. Dus als hij de slijptol pakt gaat wel de veiligheidsbril op... 's Avonds gaat eindelijk weer een (andere!) boxer aan. Pffieuw.
De laatste dag gaan we maar met zn 2en naar het zwemplekje. Het oerwoud met zn onduidelijke pad vormt geen probleem totdat Iris in een wespennest komt te staan. Ze krijst het uit als ze door minstens 7 wespen te grazen wordt genomen. Gelukkig zijn we bijna bij de rivier en kan ze haar benen koelen in het koude water tegen de pijn. Het voelt aan als 1 grote hel! Na een poosje zwemmen willen we weer terug naar de hut. Alleen in het oerwoud ziet elk stukje bos er hetzelfde uit en raken we hopeloos verdwaald... Na heel veel heen en weer geren en waar elk gevoel van richting ver te zoeken is komen we wonder boven wonder weer bij de rivier uit... We dachten toch echt dat we een andere richting op liepen... Dan maar weer opnieuw beginnen. Deze keer doen we het tactischer. Jan-Jaap gaat op zoek naar t volgende routepaaltje terwijl Iris bij het vorige routepaaltje blijft staan. Dit blijkt te werken en we komen veilig aan in de bewoonde wereld (voor zover je het bewoond kan noemen!)
We hebben een zeer bijzondere week achter de rug. De mensen waren erg vriendelijk maar ook erg vreemd. Het is goed om eens te zien hoe je ook kan leven door alles wat je hebt te gebruiken of hergebruiken. Maar... om heel eerlijk te zijn konden we na deze week niet wachten op een lekkere lange warme douche!!
Douchen is dan ook een van de eerste dingen die we doen als we terugkomen in Greymouth. Als we weer openlijk genieten van supermarkten en winkels horen we opeens een hele bekende stem: Dagmar!! Vanaf nu reizen we (weer) een stukje met haar samen, gezellig!!

Super veel respect voor iedereen die het hele stuk hebben doorgeworsteld!! Jullie verdienen een dikke knuffel als we terugzijn in Nederland!! Gelukkig duurt dat nog even :P

liefs Jan-Jaap en Iris

PS: voor de heuze diehard: foto's tot aan het wwoofen staan op http://picasaweb.google.com/naarnieuwzeeland/NieuwZeeland6# De foto's van het wwoofen komen later maar meer dan 400 foto's konden we jullie nog niet aan doen ;)