Sweet East

Daar zijn we weer! ;) Zoals beloofd is hier dan het tweede deel van het verhaal! De East Cape trip waren drie supergave en onwijs gezellige dagen! Hierin hebben we de eerste plek gezien waar de zon opkomt en een nieuwe dag begint, geslapen in een plek dat net een robinson crusoe onderkomen was en hebben we kreeftenpoten gegeten! Kortom: weer erg veel meegemaakt en grenzen verlegd.

19-11
Jason, Leo en wijnproeven
Vandaag moeten we om 8uur klaar staan om te vertrekken. 7uur uit bed is dus wel lekker, dan hebben we alle tijd om in te pakken en te ontbijten. Kijk, probleem: geen gsm dus geen klok. We worden om 7:35 wakker en denken maar één ding: HAAST. Op een of andere manier krijgen we het toch voor elkaar om om 8uur klaar te staan. Jan-Jaap staat nog snel een paar boterhammen met pindakaas (jaja, dat hebben ze hier gewoon) weg te werken en dan… kiwitijd. 15 min te laat komt Jason eindelijk aankakken. Gelukkig wordt geaccepteerd dat Jan-Jaap zijn tanden niet heeft gepoetst, we zijn immers backpackers, dan mag het. We zijn met een voornamelijk Nedelandse groep: Jessie, Dagmar, Iris en Jan-Jaap. We zijn Dagmar gisteren weer tegengekomen en hebben haar via de korting weten te overtuigen ook mee te gaan. Verder zijn de Duiste Sybille, en de Canadezen Bev en Robert van de partij.
We rijden met z’n allen richting Gisborne en onderweg stoppen we op verschillende plekken. Zo komen we onder andere langs een oude brug die Jan-Jaap natuurlijk moest laten schommelen (detail: de brug hangt er gelukkig nog steeds!)!
Halverwege de midddag komen we dan aan in Gisborne. Bij het hostel worden we opgewacht door Leo. Leo is het manusje van alles.
Hij neemt ons mee voor de middag. We beginnen met wijnproeven. Studenten die we zijn doen we dus niet aan het wijn uittuffen en we drinken alles op, alleen als hij ons echt niet smaakt gooien we het weg. Bijzonder genoeg gebeurt dit maar bij 3 van de 9 wijnen in het geval van Iris. De deal van de wijngaard is: twee wijn kopen, dan niet voor het proeven betalen. We zijn nog altijd studenten en Jan-Jaap krijgt het voor elkaar maar drie wijn te kopen voor en verder niks te betalen. Vervolgens gaan we op weg naar het rocksliden. De wijn heeft zijn werk goed gedaan en we zijn allemaal zo vrolijk als het maar kan. Leo moet de auto regelmatig aan de kant zetten. Wees niet bang, niet omdat een van ons weer eens moet kotsen, maar om foto’s te maken. Belachelijke dingen zoals “Cow on the hill” en “ One Tree Hill” worden vereeuwigd door wel 7 camera’s. Aangekomen bij de rockslide laat Leo wat kunsten zien en kan de groep een beetje bijkomen. Vervolgends gaan we naar de “Champagne Pools”. Dit is een natuurlijk bubbelbad in de rivier. Het water is erg koud maar we kunnen wel even leuk klooien en van rotsen springen. Vervolgens naar een waterval waar we helemaal via de achterkant achter de waterval kunnen lopen en dan terug naar het Hostel. Ondertussen krijgen we te horen dat de eetplannen zijn veranderd. Jason gaat geen chilli voor ons kopen, hij gaat liever surfen! Of wij dat even kunnen doen. Het boodschappen doen gaat echter wel erg langzaam met 7 koks met verschillende ideeen en helaas missen we de zonsondergang. We bereiden de Chilli voor en dan maakt Jason er echte CHILLI van: Het is zo heet dat idereen, op Jessie, Jason en Leo na, het amper kunnen wegkrijgen. Dit zorgt wel voor tranen, gesnif aan tafel en zeer komische gezichten!
’s Avonds gaan we bij een kampvuur spelletjes spelen en drinken Jan-Jaap en Iris (ja, ze doet gewoon mee) samen een fles rose op. Er worden een paar spelletjes gespeeld en vervolgends besluiten we maar een fikkie te gaan steken op het strand. Het is pikke donker en de stad is ver weg en we zien dus geen steek. We krijgen het vuur wel aan en blijven lekker kletsen en gezellig doen. Om 2:00 besluiten we toch maar een richting het hostel terug te lopen, dat is ook nodig ook...

20-11
Zonsopgang, kayaken en grenzen verleggen
5:13 BAM BAM BAM, Opstaan, de zon komt zo op. We staan met z’n vijven op. Robert en Sybille blijven achter.
We lopen naar het strand en zien de eerste zonsopkomst van 20 november 2008 van de wereld. Het is ook nog eens een vet mooie zonsopkomst. We genieten ervan en gaan ons daarna weer klaar maken voor de dag. Bev wil stingray (roggen) voeren en iedereen gaat mee om daar aan het strand lekker te chillen. Jan-Jaap vindt een schelp die mooi gevormd is en hele mooie kleuren van binnen heeft. De gids zegt dat deze schelp veel voorkomt langs dat strand en dus lopen we al snel met z’n vijven als kleine kinderen langs het strand schelpen te zoeken. We hebben een mooi resultaat, misschien binnenkort maar eens een pakketje naar huis sturen...
Als we vertrekken komen Robert en Sybille nog afscheid van ons nemen. Erg jammer dat ze achterblijven want het was een leuke groep. Ondertussen bespreken wij en Dagmar de optie om New Years Eve in Gisborne te vieren met Leo. Omdat Gisborne de eerste stad is waar het nieuwe jaar ingaat is er een groots festival en het lijkt ons leuk daar naartoe te gaan. Als we dat aan Jason vertellen dat Leo wat voor ons gaat regelen zegt hij: “Blijf hem lastig vallen, hij is een Braziliaan en kent geen stress!”
Vandaag rijden we naar “Maraehako Bay”. Onderweg stoppen we bij de oudste Maori meeting house en vertelt Jason wat alles betekent. Vervolgens gaan we naar een christelijke kerk die ter ere van de gevallen Maori soldaten van de WO1 is gebouwd. Dit is een heel bijzondere kerk. Hij is christelijk maar alles is bewerkt en geschilderd op de Maori manier, multicultureel kan dus wel!
Jason wil maar niks zeggen over het hostel waar we naartoe gaan, hij wil het een verrassing houden. Een verrassing is het zeker. Het is een soort Robinson Crusoe huis aan de zee. Er zijn meerdere verdiepingen met kleine trapjes, hangmatten en een waterval(letje). We zijn helaas net te laat om mee te gaan vissen. Later horen we dat ze tijdens de trip walvissen hebben gezien... BALEN!!!
De kayaks van het hostel kunnen we gratis pakken dus besluiten we maar een klein rondje te gaan peddelen. Er is een kayak die er wel erg snel uitziet, een rivier kayak. Die wil Jan-Jaap natuurlijk hebben. Terwijl hij de dames aan het toe(of uit)lachen is met instappen staat hij nog lekker op de kant foto’s te maken. Al snel zijn de dames weg en springt hij al achter ze aan in de snelle kayak. Hij lijkt helemaal in z’n sas en hij schiet de rest al snel zefverzekerd en stoer voorbij. Toch wiebelt zijn kano wel een beetje... Jahoor, daar gaat Jan-Jaap! De kano loopt meteen vol en Jan-Jaap moet het hele stuk terugzwemmen met de kayak in zijn hand. Gelukkig helpt Dagmar hier een handje mee. Als de kayak leegloopt en Jan-Jaap weer de kayak inspringt slaat hij weer om. De derde keer lukt het dan... totdat de golven een stuk hoger worden. De enige manier om niet om te slaan is recht tegen de golven in te gaan. Dat werkt dus niet want we willen de andere kant op. De dames gaan door naar de volgende mooie baai en Jan-Jaap gaat terug. Hij duikt snel onder de douche want het is toch best wel koud. Wij volgen hem daarna want ook wij hebben natte konten gekregen in de kayaks (heel handig die gaten in de boot ;))
Jason is ondertussen zelf ook op pad gegaan en heeft een paar “Abaloni’s” opgedoken. Zo heten de beesten in die mooie schelpen en een paar kina’s. De kina’s zitten in hele bijzondere, stekelige ronde schelpen maar zijn nog te klein om gegeten te worden. Andere keer misschien...
Wij willen allemaal natuurlijk wel zo’n mooie pas gevangen schelp. Dan moeten we de overblijfselen (vies slijmerig drapje) er zelf nog wel uitpeuteren. Vooral Jessie heeft het hier erg moeilijk mee. Ze probeert de schelp met het drapje zo ver mogelijk van zich af te houden in de overtuiging dat het op die manier minder vies is.
Ondertussen is het al 7 uur ’s avonds en hebben we honger (ook ondanks de vieze slijmerige drapjes uit de schelpen ;)). Dan komt de boot terug met de vis voor die avond en kunnen we aan de slag. Jan-Jaap en Dagmar gaan het kampvuur aansteken. Ze bouwen een mooi torentje en met 3 blaadjes begint het al te branden. Dat ziet de eigenaar en stormt op ons af “Dat doen jullie helemaal verkeerd” en trapt alles om. Hij zelf maakt een nog grotere toren en stopt er een hele krant onder als brandstof. Die van hem brand meteen hard. Hier zijn Dagmar en Jan-Jaap het dus niet mee eens! Het brande al, echt waar!
We eten een heerlijke viscurry maar het toetje moet nog komen... crayfish! Een soort kreeft. Je kan normaal gesproken het hoofd ook eten maar dat laten we vandaag (gelukkig) zitten. De poten daarentegen... kunnen prima gegeten worden! Je moet de pootjes wel eerst breken en het geluid van brekende botjes klinkt niet echt aantrekkelijk. Maar... je moet alles proberen dus ook Iris gaat aan de slag. Het is zelfs best lekker! (ps: check de foto! (Iris is niet meer te herkennen als ze terugkomt:D))

21-11
Over grenzen stappen en weer terug lazeren...
Vandaag kunnen we lekker rustig aan doen en na een rustig ontbijt vertrekken we richting Rotorua. Bev kan niet zonder koffie dus al snel staan we bij “the nut house”(zie foto) voor een bakkie ijs en koffie.

(misschien is het voor jullie ook een goed idee iets te drinken of te eten te pakken ;))

Bij de volgende stop lopen we door een soort rimbo om uit te komen bij een mooie waterval tussen al het groen en dan is het alweer tijd voor de lunch.
De LUNCH!!!! We zitten an de weg bij de zogenaamde beste fish ’n chips van de East Cape. Nou we hier toch zijn moeten we ook maar eens oesters proberen. Iris doet alweer gewoon mee en het smaakt geneens vies. Nu moeten we wel zeggen dat ze gefrituurd waren. Echte oetsters moeten we dus nog maar een keertje proberen (of niet ;)). Ze hebben daar ook delicatesses. Bev wil dat wel proberen maar het is ook vrij duur. Dus leggen we allemaal wat geld in en krijgen we “kina”. Dit is een bruin/grijs ranzig vies zeesmaakje met een soort sponsachtige substantie (zie alweer de foto’s). NOOIT MEER!! Jason heeft de grooste lol en besluit dit voortaan bij elke groep te doen. Hij is ermee opgegroeid en is er gek op. Smullend eet hij de rest van het bakje leeg. Wat wij niet snappen: Als je met iets super ranzigs opgroeit wordt het niet opeens lekker!? Dat was dus de grens opzoeken en weer terug lazeren;)
Verder begint iedereen een beetje uitgeteld te raken van het vele zien en doen. De bus is dus maar een stil zooitje. Dat is niet erg, het is gewoon volop genieten ook al zijn we stilletjes.
Voor we in Rotorua aankomen gaan we eerst nog langs een strand en een “hot water pool”. Het water van de pool ziet er een beetje vies bruinig uit en de herkenbare lucht van de rotte eieren rond Rotorua komt ons al tegemoed. En dan... HEET!! Het is even wennen maar dan is het heerlijk. We zitten een poosje en dan zit het er weer op...SNIK! terug in Rotorua. De trip was echt te kort en te leuk om zo snel te gaan.
We slapen met z’n allen in hetzelfde relaxte hostel dus we hebben nog tijd om met z’n allen na te genieten en foto’s uit te wisselen!

zaterdag 22-11 t/m dinsdag 25-11
Afscheid, topsport (foto’s) en verjaardag
Op zaterdag vertrekken Jessie en Bev naar Taupo met de Straybus en Dagmar gaat een andere kant op (naam van ‘t plaatsje vergeten.. de namen zijn hier best lastig ;)). Het was jammer om afscheid te nemen van Jessie en Bev maar iedereen heeft z’n eigen reisschema... Als we ’s middags Dagmar gedag willen zeggen bedenkt ze zich ineens dat de bus niet rijdt in het weekend.. oeps! Ze moet nog twee dagen wachten en dat is eigenlijk ook wel erg gezellig! We slijten de dagen door te winkelen en te relaxen (vooral opa Jan-Jaap heeft het hard nodig om bij te komen na drie drukke East Cape dagen ;)). Als we de foto’s proberen up te loaden krijgt Jan-Jaap toch nog z’n work-out voor de dag. Zowel de camera als de back-ups op onze usbsticks geven bij sommige foto’s geen beeld of regenboogschermen... Aaaaah! Gevolg: hartslag van 200 bij Jan-Jaap. Op een of andere manier (iets met formateren) krijgen we het voor elkaar alle foto’s te redden alhoewel Jan-Jaap wel een jaartje van zijn leven kwijt is...
Ondertussen komen we steeds dichter bij Iris haar verjaardag. Het weer past zich speciaal voor haar aan aan het herkenbare novemberweer in Nederland. Het is misschien niet voor te stellen maar het is heel raar als je jarig bent en het seizoen waar je in bent niet klopt bij wat hoort bij jouw verjaardag. Gelukkig miezert het de 24e om het jariggevoel een beetje op te wekken ;)
En dan sneakt Jan-Jaap vroeg uit bed om een stoel te versieren. Dan komt ie terug naar de slaapkamer om haar wakker te zingen. Is het bedje leeg! Iris is nooit zo vroeg uit bed! Gelukkig kan Jan-Jaap even later alsnog zijn nachtegaal(uhum)stem opzetten maar hij is al te lang in Nieuw-Zeeland want hij weet de tekst niet meer van de hollandse verjaardagsliedjes! Maar cadeautjes maken altijd veel goed dus maar snel uitpakken. Het 3uur shoppen in de regen van Jan-Jaap wordt goed beloond. Iris begint te stralen als ze het “Merino” shirt ziet. Na het douchen blijkt het van geen kant te zitten... Dan maar ruilen maar de blije blik van Iris was al heel wat waard.
Na een supersnel ontbijtje vertrekken we naar Wai-O-Tapu, dat is een groot thermisch park, maar niet voordat we bij de gootste modderpoel van het zuiderlijk halfrond en de geijser zijn geweest.
De modderpoel is groot, blubberig en spetterig. Alsof een grootte pan snert staat te koken. Iris vindt het allemaal maar een beetje verontrustend klinken met al dat spetterende modder maar ook enorm gaaf dat de natuur zoiets kan doen.
Daarna op naar de geijser. We hebben allebei nog nooit een geijser gezien en verwachten een ware explosie van water. De camera staat al gereed! En dan... helpen ze moeder natuur een handje door zeep toe te voegen (daar gaat het magische effect al...). Na een paar minuutjes zeepsop komt de uitbarsting. Nou ja uitbarsting is een groot woord. We kregen meer het idee dat er een kraan open wordt gezet en hij bleef maar stromen... Een beetje een tegenvaller dus! Gelukkig biedt Wai-O-Tapu wat meer voor het oog. Het is een erg mooi park met veel thermische activiteit. We zien groen, geel, rood en blauw water, stoom en modderpoelen. Het lijkt zelfs een beetje magisch, erg mooi! Dit maakt het absoluut een mooie ochtend! Het druilige weer van gisteren heeft weer plaats gemaakt voor een prachtige dag dus we genieten volop.
Terug bij het hostel gaan we snel de stad in, het “merino” shirt ruilen blijkt toch best wel lastig en aan het eind kunnen we maar tot één conclusie trekken: Iris en Merino gaan niet samen. Dan maar op weg naar mijn andere idee. Gelukkig past een riem al snel een krijgt ze uiteinderlijk een “sweet as” riem.
Na het shoppen maar even het park inlopen. Daar is ook behoorlijk wat thermische activiteit maar als je net in het Wai-O-Tapu park bent geweest stelt het niks voor. Snel naar het hostel om lekkere pasta te maken, een wandelingetje maken (lees: naar de supermarkt lopen voor chocola) en dan een beetje gezellig doen. Helaas weer teveel duitsers en daarom weer de voertaal Duits dus na een saaie verjaardagsavond maar snel naar bed. Gelukkig deden de leuke reacties veel goeds, Iris voelde zich toch nog een beetje jarig. Bedankt allemaal!!!

26-11
Lang leve nieuwe BMW’s
Na het opstaan komen we Sybille (van de East Cape tour) weer tegen. Even gezellig bijkletsen. Ook leuk is dat ze graag Engels praat!!! Om eerlijk te zijn worden we een klein beetje moe van alle Duitsers die tegen iedereen Duits spreken... Laten we het er maar op houden dat we met deze reis niet alleen ons Engels verbeteren ;) We worden eerst in het Duits aangesproken en als we heel stom terug kijken proberen ze het daarna maar in het Engels.
Al snel komt er een hele luxe BMW aanrijden. Daar is Liz, onze wwoof host voor de komende week. De trent van luxe auto’s is wel iets waar we aan kunnen wennen... Maar het zijn altijd weer die duitsers, ook al is de auto nog maar 1 week oud, hij houdt er mee op. En deze auto leek het handig om dat te doen voor een groot stoplicht! Onze eerste wwoof taak bestaat dan ook de auto over het heel drukke kruispunt duwen. Gelukkig schiet een aardige politie agent ons te hulp. Na een wissel van auto door de dealer rijden we daarvandaan naar ons huisje voor de komende week. We komen aan bij een prachtig meer. We begrijpen nu opeens dat de mensen zeggen dat het hier prachtig is. Het IS prachtig. En wwoofers houden duidelijk van afwisselen want daar is dan onze slaapplek = Bassie en Adriaan onderkomen nr 2, weer een mooie caravan.
We onmoeten de hele familie en hebben een gezamelijke luch. Nu krijgen we dan eindelijk door hoe je advocado’s (of advocaten volgens Jan-Jaap ;)) moet eten: met wat peper, zout, citroen en chilisaus, anders smaakt het helemaal nergens naar. Nu is het eigenlijk nog steeds niet echt smaakvol (hoe krijgen die Kiwi’s er daar toch zoveel van weg??) maar we horen dat ze erg goed voor je zijn dus we krijgen in ieder geval onze vitamientjes binnen ;)
Na het eten moeten we aan het werk. Ze verhuren vakantie huisjes en die moeten wij dus schoonmaken. Saai werk. ‘s Avonds blijkt dat we een heel gezellige wwoof familie hebben. Ze houden namelijk niet van de tv, dan gaat iedereen namelijk automatisch naar fikkie kijken. Die staat dus uit. Gelukkig zijn er in dit huis meer pc’s dan mensen dus zit iedereen achter zijn eigen kastje.

27-11 tot 30-11
Wwoofen en chillen
Ons Bassie en Adriaan onderkomen is toch net een catagorie luxer dan die bij Hamish dus we slapen hier prima. Er zijn ook hier weer veel gevogelden. Nu vallen ze ons niet lastig maar zijn ze een non-stop achtergrond geluid. Echt waar, zelfs als je midden in de nacht naar buiten loopt is het bijna oorverdovend. PRACHTIG!
Onze dagen zien er hier een beetje hetzelfde uit. ’s Ochtends gaan we werken en dit zijn voornamelijk (irritante) schoonmaakklusjes. We zitten nu bijna drie weken op organische “boerderijtjes” maar we zouden nog geen organische plant kunnen kweken! ’s Middags zijn we lekker vrij en vermaken we ons prima. De wwoofers hebben een boot waarmee we al verschillende keren het water op zijn geweest (gecombineerd met hotpools en een lekkere duik in het water) en we mogen ook de kayaks en de fietsen gebruiken. ’s Avonds hebben we niet de gezellige avonden die we hadden gehoopt bij wwoofers (ze kijken hier elke dag liever naar hun eigen laptopje) maar we zitten hier toch maar voor een weekje!
Ondertussen hebben we allerlei wilde plannen voor wat we na het wwoofen gaan doen. Dinsdag gaan we naar Taupo (misschien dat we daar een vliegtuigje springen... dit is o.a. afhankelijk van de hoeveelheid drugs en verdovende middelen Jan-Jaap kan meenemen tegen misselijkheid) en het National Park staat daarna op het programma. Of we naar Gisborne teruggaan met Nieuw Jaar is nog steeds onzeker dus dat merken jullie vanzelf!

Groetjes en liefs,

Iris en Jan-Jaap